بازگشت
هنر جنگ : چاه بی انتهای افغانستان
ترجمه از فرانسه توسط حمید محوی ترجمه از فرانسه توسط حمید محوی

L’art de la guerre : Le puits afghan sans fond

par Manlio Dinucci

http://www.mondialisation.ca/index.php?context=va&aid=31852

Traduit du français par Hamid Mahvi

 

نوشتۀ : مانلیو دینوچی

 



«چه شگفت انگیز است، شنیدن پرندگانی که با آوازشان بامداد شکوهمند کابل را سلام می گویند» » : اینها سخنان رمانتیک هلاری کلینتون است که هنگام گشایش و برگزاری مراسم رسمی میان درختان کاخ ریاست جمهوری که به سختی زرهپوش شده در پایتخت افغانستان به زبان می آورد.

در حالی که هلاری کلینتون سخنرانی می کرد، پرنده های دیگری با بالهای نقاشی شده به خطوط راه راه و ستاره دار از آسمان افغانستان عبور می کردند :

شکاری های اف-آ 18 که از باند فرودگاه شناور ناوهواپیمابر استنیس در دریای عرب به پرواز درآمده بودند، آسمان افغانستان را درهم می نوردیدند.

مترجم : newcoy.persianblog.ir

(مترجم : این تصویر البته تمام تجهیزات اف 18 را نشان نمی دهد، به عنوان مثال مسلسل 20میلیمتر دیده نمی شود، و نوع مهمات آن نیز مشخص نشده که غالبا ازفشنگ 20 میلیمتر گرفته تا موشکهایش و بال موشکهایش از اورانیوم ضعیف شده است.)

به محض اینکه شکار خود را شناسائی می کنند با موشکها و بمب های هدایت شوندۀ لیزری و مسلسل 20 میلیمتری با حجم آتش 200 پرتاب شونده در هر رگبار که تماما به مهمات اورانیوم ضعیف شده مسلح است به آن حمله ور می شوند. بهای این نوع هواپیماها و انواع دیگر بیش از 100 میلیون دلار، و مخارج هر ساعت پرواز معادل 20 هزار دلار است : هر مأموریت تقریبا 8 ساعت به طول می انجامد، یعنی 160 هزار دلار که باید هزینۀ سلاح های به کار برد شده را نیز به آن اضافه کنیم. سال گذشته، بر اساس آمار و ارقام رسمی، هواپیماهای ایالات متحده و ناتو 35 هزار مأموریت تهاجمی روی افغانستان انجام داده اند. در نتیجه وقتی می شنویم که تنها ایالات متحده برای چنین جنگی تقریبا 550 میلیارد دلار خرج کرده است، برای ما نباید جای شگفتی داشته باشد. چاه بی انتهائی است که دائما میلیاردها دلار و یورو را می بلعد. ولی خبرهای خوب پیرامون کابل را باید از هلاری کلینتون بشنویم : «خیلی خوشوقتم که می توانم به اطلاع شما برسانم که رئیس جمهور اوباما رسما افغانستان را به عنوان بزرگترین هم پیمان غیر ناتوئی برای ایالات متحده اعلام کرده است.». چنین امری به این معنا است که این کشور به جایگاهی مشابه به آن چه اسرائیل از آن برخوردار است ارتقاء می یابد، و بر اساس «توافق همکاری استراتژیک»، ایالات متحده در پی تضمین «امنیت» خود می باشد. به گفتۀ مقامات دولتی، ایالات متحده در افغانستان 10 تا 30 هزار سرباز را حفظ خواهد کرد، خصوصا نیروهای ویژه با پشتیبانی شرکت های نظامی خصوصی به حضورشان ادامه خواهند داد. ایالات متحده نیروی هوائی خاص خود را در افغانستان به کار خواهد برد : پهپادهای تهاجمی نیز جزء تجهیزات نظامی دیده می شود. «مهمترین همپیمان غیر ناتوئی» سالانه بیش از چهار میلیارد دلار از ناتو کمک نظامی دریافت می کند. ایتالیا به تعهد همیشگی اش ادامه می دهد، بر اساس اظهارات وزیر دفاع دی پائولا، سهم ایتالیا 120 میلیون دلا ر سالانه به شکل «مددکاری در زمینۀ حامل های نیروی امنیتی افغان» است. علاوه بر این دولت افغانستان، بر اساس تصمیات کنفرانس «کمک کننده ها» در توکیو، سالانه چهار میلیارد دلار دیگر برای «خدمات مدنی» دریافت می دارد. در این مورد نیز وزیر امور خارجۀ ایتالیا ترزی اعلام کرده است : «ایتالیا سهم خود را به جا خواهد آورد». بر اساس انگیزۀ رسمی، به این شکل به «جوامع مدنی افغان» کمک خواهند کرد. این شیوۀ بیان در حالت واقعی یعنی اهداء هر دلار و هر یورو برای اهداف مدنی باید به ارتقاء تسلط نظامی ایالات متحده و ناتو در این کشور بیانجامد. کشوری که وضعیت جغرافیای آن از دیدگاه استراتژیک برای قدرت های غربی و گروه های چند ملیتی شان از اهمیت درجه اولی برخوردار است، زیرا آنها بیش از پیش به سوی مقابله با روسیه و چین نیل می کنند. برای متقاعد ساختن شهروندان آمریکائی و اروپائی که بار سنگین مخارج اجتماعی را بر دوش دارند، باید میلیاردها دلار و یوروی دیگر از صندوق عمومی برای افغانستان برداشت کنند، چنانکه می گویند این پول ها برای افغان ها و به ویژه برای زنان و کودکان افغان شرایط زندگی بهتری را تأمین می کند.

این داستانی است که هلاری کلینتون به همخوانی چهچۀ پرندگان در کابل تعریف می کند و دستۀ هم آوازانی نیز هستند که از این همه سخاوت به وجد می آیند.


July 18th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی